Weekendje Nederland

Weekendje Nederland.

Orientatiedag.

Nou het is dan eindelijk zover, de stage gaat beginnen.
Ik heb mijn orientatie dag al gehad en het was erg leuk.
Mijn stageschool is Dundonald Highschool. Dundonald is een klein dorpje net buiten Belfast. De School is van origine een jongensschool maar door de jaren heen zakte het aantal leerlingen en moesten ze wel uitbreiden naar een gemixte school met zowel jongens als meisjes. Ondanks de leuke en gezellige sfeer is Dundonald wel een bijzondere school. Zo goed als alle leerlingen hier zijn rugzak leerlingen en komen allemaal uit een wta minder milieu. Dundonald is eigenlijk een 1 groot, protestants, achterstands dorp. De vice-principal vertelde mij ook dat slechts 20% van de leerlingen hun examens halen. Wat dus betekent dat 80% dus gewoon stopt en gaat werken. Meerendeel van deze kinderen hebben dus niet echt een toekomst. Het niveau wat ze hier halen zijn vooral C-level wat volgens mij vergelijkbaar is met vmbo-t bij ons. Een enkeling scoort B of A-level maar dat zijn er maar vrij weinig. Vele kunnen dit niveau ook niet aan bij al hun vakken. Verder hebben ze ook nog een aantal specialneeds klasjes waar de leerlingen in zitten die echt heel veel leerproblemen hebben. Ik heb de eerste dag bij deze klas geobserveert en dit was erg interssant omdat hier echt heel bijzondere leerlingen tussen zitten, zelfs een paar waar ik van denk dat die in Nederland niet zouden worden toegelaten op een normale middelbare school. De docent die deze klassen runt is echt geweldig. Deze man weet zo’n fantastische band met de klas op te bouwen en de leerlingen op zo’n goeie manier aan te sturen dat de lessen echt goed gaan en de leerlingen, volgens mij, ook echt wat leren. Dit zeg ik omdat de meeste leerlingen die hier zitten zonder de juiste begeleiding en aandacht anders niks presteren en leren, met als gevolg dat hun kansen in de toekomst ook sterke verminderen. De rest van de klassen waren ook erg bijzonder. De leerlingen zijn hier echt niet slim. Dit klinkt misschien niet zo netjes maar het wel de waarheid. De meeste leerlingen in hun laatste jaar hebben nog zelfs moeite met de tafel van 10. Maar omdat de leerlingen een persoonlijkere aanpak nodig hebben is de band tussen leerlingen en hun leraren ook erg goed. Dit zorgt voor een soort van familiegevoel als je hier rondloopt. Ik denk ook echt dat de docenten hier een verschil kunnen maken voor de leerlingen. De vice-principal vertelde ook dat als je hier les kunt geven, dan kun je het overal. Dit klinkt als een mooie uitdaging!

Carnaval!

Natuurlijk hebben wij in Belfast niet veel mee gekregen van Carnaval in Nederland maar gelukkig hebben we het nog wel een avondje gevierd. De Spaanse meiden uit ons Erasmusgroepje vertelde ons dat ze nogal baalde van het feit dat ze nu carnaval moesten missen in hun dorp. Blijkbaar vieren in Catalonie ook carnaval in dezelfde week als ons. Dus wij deelde dit gevoel wel een beetje en hebben dus samen met hun besloten om een klein carnavalsavondje te organiseren. Gelukkig zit er in Belfast een goedkope costuumwinkel waar je voor een prikkie een hele outfit kunt kopen. Dus ging ik als Mexicaan en Eienne als Piet piraat. We hebben effe stevig canraval geviert en dat is een feit omdat ik me van de avond ervoor bijna niks meer kan herinneren (dankjewel Tequila).


Naar Nederland.

Helaas was niet allemaal plezier. Vorige week maandag kregen we het bericht dat het niet zo goed ging met de oma van Irene. En aangezien ze 93 was, was het vooruitzicht niet zo goed. Ze had een hoop vocht achter de longen wat ze niet weg konden halen. Dit zou op lange termijn betekenen dat ze zou stikken. Dit was natuurlijk onacceptabel en hebben de artsen besloten om oma een humaan einde te gunnen. Dit betekende dus dat Irene terug moest naar Nederland. Dit was vrij snel geregeld. Nu had ik wel verwacht dat het bij mij niet zo makkelijk zou gaan aangezien ik geen direct familielid ben. Tijdens het eerste gesprek deden ze er heel luchtig over en zeiden ze dat het allemaal geregeld zou worden. Het tweede gesprek ging wat moeilijker. Ze begonnen over de reglementen en het protocol wat ze moesten volgen. Dit klonk dus niet zo goed. Gelukkig heb ik het kunnen regelen en kon ik een vlucht gaan boeken. Irene is ook nog optijd thuis gekomen om haar oma nog even te zien voordat ze overleed. Die maandag was de avondwake waarbij de moeder van Irene een prachtig nummer heeft gezongen. Dit nummer zong ook de dag erna tijdens de begrafenis. De mis was echt erg mooi. Er mooi gesproken zowel de familie als door de priester die met een erg mooi en persoonlijk verhaal kwam over oma. Na de mis zijn we met z’n alle naar buiten gegaan om oma te begraven. Na dit alles zijn we naar de abij gegaan voor de koffietafel en gingen daarna weer terug naar huis. Want de dag erna zou een drukke worden omdat we dan weer terug vliegen naar Belfast!